'Þegar við héldum að Ísland gæti ekki orðið skrýtnara´

Kunningjar mínir hér í Bretlandi hafa vaxandi áhyggjur af því að breska fjármálakerfið geti hrunið, - ekki með líku lagi og á Íslandi þar sem kerfið féll svo gott sem á einum degi, heldur að það molni smám saman að innan, en semsé þannig að niðustaðan verði eigi að síður álíka.

Maður finnur glöggt að Bretar eru enn með annað augað á Íslandi, en vanþekking þeirra á ástandi mála nyrðra er samt sem áður æpandi. Þeir virðast halda að á landinu kalda sé allt í kalda koli, landið hafi endanlega glatað sjálfstæði sínu og að þar ráfi soltnir fyrrum verðbréfasalar um götur - í götóttum Armani jakkafötum - og snæði snjó.

Frá falli bankanna hef ég ekki orðið var við að nokkur einasti aðili sem telst til íslenskra stjórnvalda hafi gert nokkuð markvert til að leiðrétta yfirgengilegar rangfærslurnar um landið í erlendum fjölmiðlum.

En það er ljós í myrkrinu: Jóhanna Sigurðardóttir er ekki aðeins bjargvætturinn heima fyrir, heldur vekur hún ekki síður áhuga hér ytra. Af mæli félaga minna virðast þeir álíta hana einhvers konar Soffíu frænku-týpu. Sjálfir eru þeir að leita að einni slíkri til að taka til í fjármálakerfi Lundúna. En hér er engin slík í sjónmáli.

Það vottar fyrir virðingu þegar þeir spyrja um Jóhönnu, en að breskum sið er einnig stutt í glettni. Einn þeirra orðaði þetta svona: "Þegar við héldum að Ísland gæti ekki orðið skrýtnara þá kemur þessi lesbíska amma Íslendinga og hendir öllum vitleysingunum út úr partýinu."

Norðurlöndin eru skilin

Athyglisverðar umræður hafa kviknað við grein mína í Guardian um norrænt samstarf. Sumir halda því fram að á Norðurlöndum sé að finna bestu samfélög í heimi á meðan aðrir eru lítt hrifnir af sósíalísku þjóðskipulagi velferðarríkjanna. Svo deila menn um hvort betra sé fyrir norrænu ríkin að vera fyrir innan eða utan ESB.

Í greininn held ég því fram að Norðurlöndin séu í raun skilin, í það minnsta að borði af sæng eftir að Finnland og Svíþjóð gengu í ESB og skildu Ísland og Noreg eftir í EFTA.

Greinina er nú að finna á debat-síðu Guardian og öllum er frjálst að taka þátt í umræðunni með því að rita athugsemdir undir hana, - hér.

Nordic five have a mystery to solve

Í dag birtist eftir mig grein í Guardian í tilefni af skýrslu Thorvalds Stoltenberg um aukið samstarf Norðurlandanna í utanríkis og varnarmálum. Í greininni held ég því fram að á meðan sum Norðurlandanna eru í Evrópusambandinu (Danmörk, Finnland og Svíþjóð) og önnur fyrir utan (Noregur og Ísland) þá sé slíkt brölt kannski til lítils. Norðurlöndin eru nefnilega skilin þótt þau vilji kannski ekki viðurkenna það.

Greinin er hér.

Helvíti á Norðurbrú

Í framhaldi af færslunni í gær um rokkarastríðin á Norðurlöndum bendi ég á ágæta grein í Berlíngnum um núverandi átök milli vítisengla og innflytjendagengja í Danmörku.

Englar víts í Hafnarfirði

Hlustaði á undarlegt viðtal í síðdegisútvarpinu við eiganda vélhjólaverslunar sem talaði um Hells Angels samtökin eins og þau væru sárasaklaus skátaklúbbur sem hefði það helst að markmiði að aðstoða gamlar konur yfir gangbrautina. Hann sá ekkert athugavert við að félagið sé nú að hreiðra um sig í Hafnarfirði.

Hells Angels og margir álíka vélhjólaklúbbar á borð við Banditos og fleiri eru auðvitað harðsvíraðar og þaulskipulagðar glæpaklíkur sem fela sig á bak við áhuga á vélhjólaakstri og rokktónlist. Hells Angels og Banditos eru upprunar í Bandaríkjunum og starfa svotil um allan heim hafa um áratugaskeið barist um yfirráðin í undirheimum Skandinavíu, en sveitir þeirra stjórna nær allri fíkniefnadreifingu á Norðurlöndum ásamt umfangsmiklu mansali og öðrum glæpaverkum.

Á meðan hin frjálslyndu og friðsælu Norðurlönd lágu á velmegunarmeltunni náðu glæpagengin að hreiðra um sig og angar þeirra teygja sig nú ansi víða um hin norrænu samfélög. Í upphafi tókst þessu glæpahyski að blekkja yfirvöld og Hells Angels fengu meira að segja framlög frá danska ríkinu eins og um hver önnur æskulýðssamtök væri að ræða.

Klíkurnar hafa barist á banaspjót í undirheimum Norðurlanda og stundum berast átökin upp á yfirborðið. Menn kippa sér kannski ekki lengur mikið upp við það á meðan gengin láta sér duga að drepa og pynta hver aðra en þegar saklausir borgarar verða fyrir árásum þá fer fólk að hafa áhyggjur. En fjöldi saklausra borgara hefur fallið í valinn í Rokkarastríðunum eins þessi átök eru jafnan kölluð á Norðurlöndum.

Undanfarin ár hefur þrisvar slegið verulega í brýnu milli glæpagengjanna þannig að Norðurlöndin bókstaflega loguðu í átökum í Rokkarastríðunum eins þessi átök eru jafnan kölluð. Fyrsta uppgjörið varð á níunda áratugnum milli Hells Angels og Bullshit. Í stuttu máli fóru Vítisenglar þá með sigur af hólmi og þurrkuðu Bullshit svo gott sem af yfirborði jarðar. Það markar endalok þeirra deilna þegar Jönke, leiðtogi Vítislengla, myrti Makrílinn, leiðtoga Bullshit. Jönke flúði í útlegð og dvaldist meðal Vítisengla erlendis þar til hann snéri aftur til Danmerkur og afplánaði dóm fyrir morðið. Jönke þessi varð svo talsmaður Vítisengla í Danmörku, metsölubókahöfundur og vinsæll gestur á síðum glanstímarita.

Annað stríð hófst um miðjan tíunda áratuginn og stóð í nokkur ár en þá hafði Bandídos náð að fylla skarðið sem Bullshit skildu eftir. Á tímabili breyttist Kaupmannahöfn í blóðugan vígvöll. Þegar verst lét var jafnvel barist með vélbyssum á flugvöllum og í íbúðarhverfum og kom fyrir að saklausir borgar urðu fyrir kúlnahríðinni. Ekki þótti nóg að beita venjulegum vopnum og er talið að báðar fylkingar hafi brotist inn í vopnabúr danska hersins til þess að ná sér í stórtækari vígvélar. Átökin náðu hámarki þegar einn Bandidosliðinn skaut sprengjuflugskeyti inn í höfuðstöðvar Vítisengla, sem er í íbúðarhverfi á Norðubrú í Kaupmannahöfn, meðan árleg víkingaskemmtun þeirra stóð yfir. Ung kona sem var gestkomandi í boðinu en hafði annars engin tengsl við Vítsienglana lést í þeirri árás.

Undanfarið hafa svo blossað upp blóðug átök á milli Hells Angels og hópa innflytjenda á Norðurbrú í Kaupmannahöfn. Fjöldi manna hefur fallið valinn og ekki sér enn fyrir endan á þeim átökum. Skotbardagar milli náhvítra engla vítis og barnungra vígamanna Allah eru daglegt brauð í Danmörku.

Það hefur reynst þrautinni þyngri að losna við þessa óværu en á allra síðustu árum hafa lögregluyfirvöld á Norðurlödum náð töluverðum árangri með svokallaðri zero-tolerance stefnu sem felur í sér stórhertar aðgerðir gegn glæpalýðnum. Þrengt er að klíkunum og því líta þær nú annað og virðast hafa beint sjónum að Íslandi. Það má ekki leyfa þessu liði að skjóta rótum hér á landi.

Það er því algjör óþarfi að bjóða þetta lið velkomið til Íslands. Þetta er nefnilega óværa sem illa reynist að losna við fái hún frið til að hreiðra um sig.